Sindirmesi Zaman Alan Bir Albüm: Hurts – Desire

Sekiz yılı aşkın bir süredir müzik çalışmalarını birlikte sürdüren Theo Hutchcraft ve Adam Anderson, aradan yıllar geçmesine rağmen hala başlangıçta yakaladıkları ritmi devam ettirebiliyorlar. Beraber her zaman oldukça ilginç ve dikkat çekici işler yapan bu ikiliyi herhangi bir kalıba sokmak zor. Her ne kadar dosya konumuz grubun son albümü olsa da onları sadece son albümü Desire’ı tek başına değerlendirmek bu doğrultuda doğru olmayacaktır çünkü bu ikilinin başlangıçtan itibaren yakalamış olduğu uyumun etkisi Desire dahil tüm albümlerine sinmiş bulunmakta. Ancak şunu eklemek gerekir ki grubun çıkış şarkısı olan “Wonderful Life”ta ön plana çıkan atmosferik synthpop ritimlerini bu albümdeki şarkılarda bulmak güç.

Desire’dan önceki Happiness ve Exile albümleri son derece güçlü albümlerdi. Bundan iki yıl önce grup Surrender adlı albümlerini piyasaya sürdüklerinde aslında başlangıçtaki o atmosferik tınılarını yavaştan kaybettiklerinin sinyallerini vermeye başladılar. Desire ile hala elektronik dalgalanmaları duyuyoruz ancak bu albümde hızlı tempoda olan koro, bahsi geçen bu dalgalanmaların önüne geçiyor.

Albümün açılış şarkısı “Beautiful Ones”, aniden yükselen melodiler taşıdığı için albümün marş şarkısı olma niteliğini taşıyor. Akılda kalıcı ve modern vuruşları olan “Ready to Go” ise albümü daha duyulur bir hale sokuyor. Surrender, grubun önceki albümlerine göre daha neşeli bir havaya sahip; insanı mutsuz bir anından hemen çıkartma gücüyle aslında bu albüm tam bir radyo dostu. Özellike yaz aylarına girmeye hazırlandığımız şu aylarda Hurts, bu albümle yaz insanının dikkatini çekmeyi aklından geçirmiş gibi. “Miracle” ve “Wonderful Life” da dahil olmak üzere eski şarkılarının karanlık malzemelerini muhafaza ederken Surrender, onların ayakta emin bir şekilde durduklarının bir kanıtı niteliğinde. Görünüşe göre Hurts, bu yılın iyimser indie tarzını üstleniyor.

Albümün ortalarında yer alan “Wherever You Go”, albümün enerjisinin bir saniye bile düşmesine izin vermiyor. Hatta bu şarkıyı “Beautiful Ones”dan sonra albümün en ‘euphoric’ parçası olarak nitelendirebiliriz. Albümün sekizinci şarkısı olan “Boyfriend” ise dinlediğinizde beyninizin derinliklerine girecek ve düşüncelerinize nüfuz edecek bir yapıya sahip.

“Something I Need to Know” ise albümün duygusal parçalarından biri, belki de en duygusalı diyebiliriz. Yumuşak vokal girişine sahip olan bu şarkı üzerine kapılmayı durduramadığınız bir hikayeye sahip. Ayrıca albümdeki en iyi koro performansına da sahip olduğu konuşulan bu şarkı, Hurts’ün gerçekten bir şeyler denemeye çalıştığının da bir diğer göstergesi.

Sony çıkışlı olan Desire, dinleyeni son derece iyi hissettiren, keyiflendiren bir albüm. Ancak Hutchcraft, diğer albümlerde de olduğu gibi bazı şarkıların sözlerini acımasız bir şekilde kaleme almış, müziğin sözün önüne geçtiği yerlerde bunu fark etmek Hurts’ü ilk kez dinleyenler için zor olsa da grubu ilk albümünden itibaren takip edenlerin bu tür manevralara alışık olduğu su götürmez. Buna en güzel örnek albümün ikinci şarkısı “Ready to Go”da Hutchcraft’ın ‘when i die, yeah, you know I’ll be ready to go, out of your head’ diye haykırması olacaktır. Keyifli olduğu kadar belli bir duygusal derinliğe de sahip olan albüm, grubun önceki albümlerindeki gibi acılarını dindirmesi için şarkıları bir nevi dart olarak kullanmadığı en saf albümdür. Albümün son şarkısı “Magnificent” ise kapanışı çarpıcı bir kırılganlık duygusu veren tınılarla yapıyor.

Geçtiğimiz Şubat ayında ülkemizde konser de vermiş olan grubu daha önceden de takip edenler için iyi bir kulak dolgunluğu veren Desire, grubu tanımak için ise ilk tercih edilen albüm olmamalı.

Yazar: Burcu Meltem Tohum